راه های انتقال
عفونت انگلی ژیار دیا از طریق تماس مدفوعی-دهانی می باشد. هنگامی که کیست های این انگل همراه مدفوع و از راه دهان، به طور مستقیم یعنی فرد به فرد یا غیر مستقیم به وسیله ی آب آشامیدنی و مواد غذایی وارد دستگاه گوارش انسان می گردد انتقال انجام می شود.
انتقال مستقیم بیشتر در مهدکودک ها، پرورشگاه ها، مدرسه ها و تمام اماکنی که افراد به گونه ای فشرده با هم زندگی می کنند مشاهده می شود. مواد غدایی امکان دارد از را ه های گوناگون از جمله حاملان سالم - حشره ها مانند مگس، سوسک خانگی آلوده شوند.
مگس و سوسک خانگی در انتقال ژیار دیا نقش ناقلان مکانیکی را اجرا می کنند.سن ازجمله عواملی است که در ابتلا به ژیاردیا موثر می باشد.
آلودگی در کودکان زیر یک سال پایین است.اما در گروه سنی 11-5 ساله که به طور معمول کودکان به مدرسه می روند به بیشترین حد خود می رسد. در مناطق بومی
کودکان بیشتر آلوده می شوند و علائم مربوطه را بروز می دهند.
در نتیجه ی برخورد ها و آلودگی های مکرر در دراز مدت مقاومت تدریجی ایجاد می شود، به همین علت با افزایش سن ، بروز علائم بیماری کاهش می یابد.
بزرگسالان که بیشتر بدون علامت هستند نقش حاملان سالم را بازی می کنند. بخصوص کسانی که دست اندر کار تامین مواد غذایی مردم هستند در انتشار عامل بیماری نقش موثری دارند.
افرادی که مبتلا به این انگل هستند آن را در مدفوع خود دفع می کنند که در صورت عدم دفع بهداشتی مدفوع می تواند باعث آلودگی آب ها، ستخر ها و منابع طبیعی مثل چشمه ها و ... شوند.
علاوه بر آب تمام غذاهای خامی که به نحوی با آب آلوده تماس داشته باشند، از جمله میوه ها و سبزی ها می توانند باعث آلودگی سایر افراد شوند و یا متصدیان مراکز تهیه و توزیع مواد غذایی اگر به این بیماری مبتلا باشند ممکن است در روز ده هانفر را آلوده کنند و لذا یکی از دلایل تاکید ماموران بهداشت بر انجام تست های تندرستی و لزوم داشتن کارت گواهی تندرستی به علت احتمال انتقال بازی های انگلی و عفونی و ازجمله ژیار دیا می باشد.
افراد درمعرض خطر:
1- افرادی که در مواجهه با بیمار مبتلا به آن هستند.
2- مصرف کنندگان آب آلوده و غیر تصفیه شده.
3- مهد کودک ها، مراکز نگهداری عقب مانده های ذهنی.
4- مسافران مناطقی که از نظر بهداشت عمومی در سطح پایینی هستند.
کیست های این انگل گرمارا نمی توانند تحمل کنند اما در آب تازه و سرد برای ماه ها زنده می مانند. ژیار دیا در برابر کلر که در استخر ها اضافه می کنند مقاوم است ولی با جوشاندن از بین می رود.
ژیار دیازیس در کشور های توسعه یافته و در حال توسعه شایع است. خوردن 10 کیست ژیاردیا برای ایجاد عفونت کفایت می کند. از آن جا که کست ها در هنگام دفع یا مدتی پس از آن می توانند عفونت ایجاد کنند. در مواردی که بهداشت دفعی پایین است انتقال فرد به فرد روی می دهد.اگر غذا پس از آماده شدن یا پخته شدن با کیست های ژیار دیا آلوده شود بیماری می تواند از راه غذا هم منتقل شود.انتقال از راه آب سبب عفونت اپیدمیک مثلا در مسافران می شود.